ตามอ.แอนไปไหว้พระ๙วัดตอนที่ ๘

ตามอ.แอนไปไหว้พระ ๙ วัดตอนที่ ๘ วัดพระยืน
หลังจากทานอาหารกลางวันแล้วเราก็ไป จ.ลำพูน ถ้าเปรียบเชียงใหม่เป็น ผู้ชาย จ.ลำพูนก็เป็นผู้หญิง หรือถ้าเชียงใหม่เป็นลูก ลำพูนก็เป็นแม่ เพราะเป็นเวียงเก่าแก่เกิดก่อนเมืองเชียงใหม่
วัดพระยืนหรือชื่อเดิม ว่า วัดพฤทธมหาสถาน รับรองคนกรุงเทพ ไม่รู้จัก เพราะไม่ใช่แหล่งท่องเที่ยวแต่เป็นวัดเก่าแก่สร้างโดยกษัตริย์ หริภุญชัย นามว่า พระเจ้า ธรรมิกราช ลักษณะมณฑป เป็นสี่ทิศ ประดิษฐานพระพุทธเจ้า ๔ พระองค์ในท่ายืน จึงเรียนว่า พระยืน
เรามากราบนมัสการที่นี่เพื่อน้อมระลึกถึง พระพุทธเจ้า ห้า พระองค์ ในภัทรกัปป์นี้ และเป็นการเตือนใจให้เราต้องหมั่นเพียรปฎิบัติเพื่อให้หลุดพ้นภายในภัทรกัปป์อันยาวนานนี้
เรื่องเล่าที่เกี่ยวกับพระโพธิสัตว์ ทั้ง ๕ พระองค์เป็นนิทานเรื่องพระยากาเผือก ….......มีนกกาสองตัวอาศัยอยู่ในป่าหิมวันต์บนต้นไม้มะเดื่อใกล้กับแม่น้ำ วันหนึ่งนางกามีครรภ์ ตอนใกล้รุ่งนางกาก็มีนิมิตฝันว่า ได้แก้วมุกดาสุกใสสว่างถึง ๕ ดวงรัศมีสว่างไสวเหมือนกับดวงอาทิตย์ นางกาชื่นชมแล้วก็ทำพลัดตกจากมือหายไป นางกาสดุ้งตื่นเล่าให้สามีฟัง(สามีคือพญากาเผือก) ที่ชาติกำเนิดเดิมเป็นเทวดาอยู่ชั้นพรหม จึงตอบว่า นี่เป็นนิมิตที่ได้บุตรที่มีบุญแต่จะพลัดพรากจากกันจึงได้แต่เตือนนางกา ให้ระวังรักษาตัวและช่วยกันสร้างรั้ว หลังจากนั้น๗ วัน นางกาก็วางไข่ ห้าฟอง ตามฝัน วันหนึ่งเกิดพายุใหญ่ ไข่ทั้งห้าพลัดตามพายุไหลไปตามน้ำ เทวดารักษาให้มีผู้รักษาไข่ คือ ไก่ นาค เต่า โค และราชสีห์ ต่อมาเมื่อแม่กาและพญากาเผือกกลับมาไม่เห็นบุตรก็สุดเสียใจ ตรอมใจตายกลับไปเกิดเป็นพรหม
ไข่ทุกฟองที่บรรดา ไก่ นาค เต่า โค และราชสีห์ ต่างตั้งนามให้ตามเชื้อชาติตน
ฟองที่หนึ่ง นามว่า กุกุกสันโธ
ฟองที่สอง นามว่า โกนาคม
ฟองที่สาม นามว่า กัสสปะ
ฟองที่ สี่ นามว่า โคนาคม
ฟองที่ห้า นามว่า เมตตราโย
ทั้งหมดต่างมีร่างกายเป็นมนุษย์ ต่างปรารถนาพุทธภูมิ เนื่องจากเป็นพี่น้องกัน จึงอธิษฐานเป็นพระพุทธเจ้าร่วมกัปป์เดียวกัน ดังนั้นในภัทรกัปป์นี้จึงมีพระพุทธเจ้ามากที่สุด
การมานมัสการที่วัดนี้อย่าดูแต่ภายนอกจงใช้ใจที่นบน้อมถึงพร้อมด้วนศรัธทา ตั้งปฎิญญาว่าจะปฎิบัติให้หลุดพ้นภายในภัทรกัปป์นี้ การไหว้พระเก้าวัดของเราก็มีความหมายเพราะวัดที่แปดนี้ เราจะตั้งจิตถวายสังฆทานโดยมีพระพุทธเจ้าห้าพระองค์เป็นประธาน วัดนี้เป็นวัดที่แปด จงเพียรปฎิบัติให้เข้าถึงมรรค มีองค์แปด
สัมมาทิฐิ คือการตั้งจิต ตั้งความเห็นในทางที่ถูก
สัมมาสังกัปปะ คือ ดำริในทางที่ถูก
สัมมาวาจา คือ ใช้วาจาที่เป็นประโยชน์
สัมมาวายามะ คือ มีความเพียรอย่างจริงจังที่จะปฎิบัติและทำกิจทุกอย่างให้สำเร็จตามความมุ่งหมาย
สัมมากัมมันตะ คือการกระทำอันชอบ สำรวมกายอินทรีย์ พร้อมด้วยศรัทธา วิริยะ สติ ปัญญา สมาธิ
สัมมาสติ พึงเป็นผู้มีสติในการดำเนินชีวิต รู้ผิดรู้ชอบ และ สามารถควบคุมตนเองไม่ให้ออกนอกกรอบ
สัมมาสมาธิ มีจิตที่ตั้งมั่นในอันที่จะขจัดกิเลส ของตน ด้วยการหมั่นปฎิบัติ ทำสมาธิ ให้นิ่งและสงบ
เมื่อเราจากวัดนี้ไปสิ่งที่เราได้คือความตั้งใจที่จะอยู่ในมรรคมีองค์แปด ดำเนินรอยตามพระพุทธองต์เพื่อหนทางที่สว่างด้วยปัญญาทั้งทางโลกและทางธรรม........สาธุ...สาธุ...สาธุ......