คุณแม่ เล่าเรื่อง

ขอเล่าเรื่องหลังทำบุญที่ลูกชายได้ตามไปกับ อาจารย์แอน และคณะ ในความรู้สึกของคนที่เป็นแม่ รับรู้ว่าลูกได้ประโยชน์จากคำสอนของอาจารย์แอน ได้เรียนรู้การปฏิบัติที่ถูกต้อง ความสุขใจ ปลื้มใจ ยินดี ของคนที่เป็นแม่ ให้กับเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ

ทุกครั้งที่เวลาไปทำบุญกับอาจารย์แอน พี่จะถามเขาเสมอว่า ท๊อปไปทำบุญกับม่าม้ากับคณะของอาจารย์รู้สึกอย่างไร ได้อะไรจากการไปทำบุญ เขาก็จะบอกว่า ทุกครั้งที่ได้ไป จะได้ข้อคิดดี ๆ กลับมาเสมอ และเขาก็สามารถนำมาประยุกต์ใช้กับในชีวิต ในชีวิตประจำวันของเขาได้ เกี่ยวกับการรักษาศีล ซึ่งเขารักษาได้ครบ 5 ข้อแล้วนะ แต่ขอเล่าเรื่องศีลข้อที่ 5 ให้ฟังก่อนก็แล้วกันน่ะ คือ

ท๊อปเรียนอยู่วิศวโยธา ที่พระจอมเกล้าพระนครเหนือ เป็นที่รู้ ๆ กันเลยว่า สังคมของคนที่เรียนสายช่าง เมาแบบสม่ำเสมอ เวลาสังสรรค์กัน ต้องดื่มเหล้ากันเป็นประจำ (ไม่รู้ว่าใครเป็นต้นความคิดว่า เรียนสายช่างต้องกินเหล้าเป็น ไม่ยังนั้นเข้าสังคมไม่ได้) แต่ท๊อปพูดว่า ไม่ดื่มก็เข้าสังคมได้ ในกลุ่มของท๊อป ก็เป็นเช่นนั้น แต่เขาก็สามารถ เลี่ยงจากตรงนั้นได้ ทั้งที่เพื่อน ๆ ของเขาก็พยายามคะยันคะยอให้เขาดื่มเสมอ แต่เขาปฏิเสธ แต่เพื่อนก็ยังคบเขาอยู่เหมือนเดิม ท๊อปเล่าให้ฟังว่า ทุกครั้งที่เขาไปเที่ยวกับเพื่อน ไปรับน้อง หรือไปไหนกับเพื่อน เขาเห็นสภาพเพื่อน ที่เมา อ้วกแล้วไม่ได้สติ ยิ่งทำให้เขาไม่คิดดื่มเหล้ามากขึ้นอีก และท๊อปก็พยายามที่โน้มน้าวเพื่อนให้เพื่อนเลิกดื่ม พยายามพูดเตือนเพื่อน ๆ เสมอ บางคนก็ลดน้อยลง บางคนยังคิดไม่ได้ก็เหมือนเดิม เพราะส่วนใหญ่ พวกมากลากกันไป แต่ท๊อปก็ยังมีจิตใจที่เข็มแข้ง ที่ไม่ตามเพื่อน

พี่คิดเสมอว่า การที่พี่ได้ติดตามอาจารย์ แอนมานาน ก็เหมือนกับ พี่ได้สะสมเสบียงบุญมาเรื่อย ๆ ผลบุญต่าง ๆ ที่อาจารย์ได้ชี้นำทางธรรมในวิธีการปฏิบัติธรรมแบบฆราวาส พี่และครอบครัวได้ทำร่วมทำบุญกับอาจารย์มาเสมอ ถึงลูกพี่ได้ไปกับอาจารย์เป็นครั้งคราวก็ตาม ได้เป็นหลานศิษย์ เพราะได้เคยเข้าไปเรียนกับอาจารย์ ไม่กี่ครั้งก็ตาม ท๊อปเข้าใจในสิ่งที่อาจารย์สอน เข้าใจธรรมมากขึ้น ทำให้เขาเป็นคนที่มีศีล ในศีลข้อที่5 สุราเมรัย เหล้าและบุหรี่ เขาจะไม่เข้าไปข้องเกี่ยวเลย เพราะเขาเห็นโทษของมัน ไม่เห็นประโยชน์ของมันเลย ความคิดของลูกในสิ่งที่ถูกที่ควร มันคือสิ่งที่มีค่ามากที่สุด มากกว่าเงินทอง ใช่ไหม สำหรับคนที่เป็นแม่ ก็อยากให้เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ได้ร่วมอนุโมทนากับหลานศิษย์ของอาจารย์แทนคนนี้ด้วย ยังมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับศีลข้ออื่นอีกน่ะ ไว้วันหน้าจะส่งไปให้อ่านใหม่นะจ้ะ


บุญกุศลต่าง ๆ ที่ได้ทำร่วมทำบุญกับ อาจารย์ษณอนงค์ หรือ อ.แอน ได้เข้าใจธรรมะมากขึ้น ตั้งใจทำแต่สิ่งดี ๆ ละในสิ่งที่ไม่ดี (ละความชั่ว) ใจเราก็เป็นสุข (จิตก็ผ่องใส) เป็นสิ่งที่มีค่ามาก ๆ อานิสงส์ผลบุญที่ลูกศิษย์ หลานศิษย์และครอบครัวได้ทำ ก็ขอมอบให้แด่ อาจารย์ษณอนงค์ คำแสนหวี ที่เมตตาคอยชี้แนะให้อยู่เสมอ

ด้วยความเคารพ รัก และ ศรัทธา
นารี

ที่ blog นี้ เป็นสิ่งที่ แม่คนหนึ่ง มีความรู้สึกหลังจากได้นำลูกชายที่กำลังอยู่ในช่วงของ เด็กวัยรุ่น มาร่วมกิจกรรม ของกลุ่มคนที่เรียกว่า มีอายุแล้ว แถมยังเป็นกิจกรรมเกี่ยวกับงานบุญ งานกุศล แต่...ผลที่แม่ได้รับ กลับคณานับมิได้ คงเป็นดังที่พี่ดำ ได้กล่าวไว้ว่า มันมีค่ามากกว่า เงิน ทอง อย่างไรก็ตามผู้จัดทำ blog ขออนุญาตใช้พื้นที่ blog ขอร่วมอนุโมทนากับ ครอบครัวทิวาสัมฤทธิ์ มา ณ โอกาสนี้