เป็นอีกหนึ่งบทความดี ๆ ที่อาจารย์แอน เผยแพร่ให้แก่ลูกศิษย์ของท่าน ทาง e - mail ที่ใช้ติดต่อกันระหว่างลูกศิษย์
อาจารย์แอน ตอบคำถามหลานศิษย์
อาจารย์แอนคะ
หนูเคยเห็นในทีวีคนที่นั่งสมาธิแล้วระลึกชาติได้ บางคนมีกายทิพย์ อย่างในละครเพื่อนของนางเอกนั่งสมาธิเพื่อเข้าไปช่วยนางเอกที่ท่านขุนเอาวิญญาณไปขัง พอเขานั่งสมาธิก็ไปโผล่ที่ ๆ มืด ๆ แล้วเดินหานางเอกจนพบ มีอีกฉากที่พี่ชายของนางเอกขอให้คน ๆ นี้หาที่ซ่อนของท่านขุน
เขาก็นั่งสมาธิแล้วก็ไปโผล่ที่บ้านของนางเอก พอหาพบก็กลับมา เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นได้ใช้ไหมคะ ถ้าเรานั่งสมาธิถึงนะคะ มีคนเคยบอกว่า เวลามีคนนั่งสมาธิแล้วมีกายทิพย์หรือฌานทิพย์ออกมา ห้ามผลักกายเนื้อของเขาให้ล้มลงจากที่นั่งเพราะเขาจะตาย ยังมีคนบอกอีกว่าเมื่อนั่งสมาธิจนมีกายทิพย์ ระหว่างกายเนื้อกับกายทิพย์จะมีเส้นบาง ๆ เชื่อมกันอยู่ถ้ามันขาดก็จะตายจริงไหมคะ ช่วงนี้หนูก็ลองหัดนั่งสมาธิอยู่เผื่อว่าจะทำได้บ้าง อ้อลืมไปหนูเคยได้ยินว่าบางคนนั่งจนบ้าไปเลยก็มีใช่ไหมคะ
สุดท้ายนี้อยากให้อาจารย์แอนช่วยชี้แนะในการนั่งสมาธิให้หน่อยคะ
อาจารย์แอน ตอบ...การฝึกนั่งสมาธิ ต้องตัดเรื่อง หนัง เรื่องราวที่คนเขาว่า ออกไปให้หมด คือ จิตของเราต้องปลอด ว่าง ด้วย ไม่มีความฉันทาคติ สร้างเรื่องที่ชอบไว้ในใจ ไม่มีอคติ จิตโกรธเคือง พยายามเพื่อสิ่งนั้นสิ่งนี้ ไม่มีความลังเลสงสัยในการนั่งสมาธิ จิตไม่ฟุ้งไปตามเรื่องที่ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่อึดอัดอิ่มง่วง
ถ้าจิตเราปลอดภัยจริง ๆ จากเรื่องราวต่าง ๆ ในชีวิตประจำวัน ไม่อะไรมากระทบ จิตเราก็นิ่ง ว่างพอที่จะนั่งสมาธิแล้ว อย่าสนใจเรื่องกายหยาบ กายทิพย์ อะไรทั้งสิ้น สมาธิที่แท้จริง จะทำให้เราตั้งมั่น แน่วแน่ คือ เชื่อมั่นในตัวเอง ไม่วอกแวกหวั่นไหว จึงเรียกว่า สมาธิที่ใช้งานได้ คือ ทำให้เราเข็มแข็งไม่หวั่นไหวต่ออะไร ทั้งตั้งใจจะทำอะไรก็เป็นไปตามที่ตั้งใจไว้ การวัดความละเอียด วัดที่ลมหายใจที่เราจดจ่อเพียงหนึ่งเดียว ไม่ใช่วัดที่ "เห็น" ลมหายใจของเรายิ่งละเอียดเท่าไร สมาธิของเราก็ก้าวสู่ความละเอียด แจ่มใสเท่านั้น
การฝึกแบบถอดกายนั้นเลยคำว่าสมาธิ อย่าไปข้ามขั้นตอน เราต้องมีสมาธิที่เข็มแข็ง มีจิตสะอาดเบาบาง จึงเริ่มฝึกกสิณ อันเป็นแนวทางที่จะได้ญาณอันเป็นเครื่องหยั่งรู้ ที่คนทั่วไปเรียกว่ามีฤทธิ์ ขั้นตอนนี้ต้องมีครู ทั้งหมดนี้หาอ่านได้ในหนังสือ กสิณ ๔๐ ของหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ
อย่าเพิ่งไปคิดไกลถึง ถอด ไม่ถอด ใครมาผลักไม่ผลัก ฝึกสมาธิให้เข็มแข็ง จิตแกร่ง ใครก็ผลักหรือมายุ่งไม่ได้ จิตเข็มแข็งแน่วแน่กับลมหายใจได้ถึงขนาดนี้ จะเป็นบ้าได้อย่างไร นอกจากจะบ้าก่อนฝึก อันนี้ก็ฝึกไม่ได้อีก พระพุทธเจ้าทรงห้ามไว้
นั่งตัวตรง ตั้งจิตให้มั่น ตั้งใจไม่วอกแวก จับลมหายใจเข้าออก ใช้คำภาวนาว่า พุทโธ คือ แนวทางที่พระพุทธองค์ทรงสอนค่ะ
นั่งสมาธิแล้ว จิตก็ปลอดจากที่อาจารย์แอนอธิบายแต่มันก็ยังคิดโน่นคิดนี่อยู่ไม่ง่ายเลย ทำอย่างไรไม่ให้คิดคะ
ตอบลบแรกๆคงต้องตามความคิด อย่างนี้เรียกว่ากำหนดรู้ ว่าคิดเรื่องอะไร พอจิตมันล้าก็จับลมหายใจเข้าและออก แต่การกำหนดรู้เรื่องที่หมกหมุ่นต้องพยายามควบคุมทีละเรื่อง ตามความคิดเพียงเรื่องเดียวหรือบังคับจิตให้คิดเพียงเรื่องเดียว การรู้จักความฟุ้งซ่าน เป็นการกำหนดรู้ อย่างนี้จะได้ ตัวสติ ก่อน แล้วถึงจะได้ ตัวปัญญา จิตถึงเป็นสมาธิได้ค่ะ
ตอบลบ